ผมเป็นคนที่ชอบท่องเที่ยวมาก ๆ แต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้ไปไหนเท่าไหร่ หลังจากจบการศึกษามาแล้ว จะมีโอกาสก็แค่เดินทางไปกับบริษัทพาไป ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ได้ไปกับทีมงานในบริษัทที่ผมพึ่งมาอยู่ ยังไม่ถึงปี แต่ก็เป็นการเดินทางโดยกลุ่มคนเล็ก ๆ ออกตังค์เดินทางกันเอง
..แผนนี้เริ่มจากเมื่อประมาณเดือนตุลาคมปี 2558 มีความเห็นกันว่าน่าจะเดินทางไปออกไปเที่ยวที่ไหนสักแห่งในประเทศไทย ก็เริ่มได้เก็บเงินค่าขนมเพื่อเดินทางกัน แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าจะไปที่ไหนก็ จนกะทั่งได้เป้าหมายนั่นก็คือ กระบี่ พอตกลงกันเสร็ดสรรพก็จองตั๋วทั้งที่พักและเครื่องบินไปพร้อมกันหน่อย
เที่ยวการเดินทางครั้งนี้เป็นระดับประหยัดครับนั้นคือ ซื้อห้องพักพร้อมแพคเกตทัวร์ผ่าน ensogo มีดีลพอดี ตั๋วเครื่องบินที่ใช้คือ Lionair จองกันข้ามหลาย ๆเดือนก็ได้ราคาถูกพอสมควร
พูดถึงเรื่อง First impression
ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก @Thai lion air
เป็นครั้งแรกครับโตมาจนป่านนี้พึ่งเคยครั้งแรก ดีหน่อยที่มีคนทำให้เรื่องจอง เช็คอินผมแค่ถือกระดาษใบหนึ่งแล้วเดินตามทีมงานรอขึ้นเครื่อง พอก้าวขึ้นไปครั้งแรกถามแอร์ก่อนเลยว่า ที่นั่งผมอยู่ตรงไหนครับ ? แอร์บอกว่าดูหมายเลขข้างบน จะมี ABC ฝั่งขวา DEF ฝั่งซ้าย A และ F จะติดหน้าต่าง แล้วก็นับทีเหลือเรียงออกมา .
รอเครื่องบิน กะว่าให้ทีมงานออกกันแต่เช้าไม่รู้ว่านอนกันหรือยัง นัดกันมาเจอที่ตึกตั้งแต่ 08.30 มากันโดยพร้อมเพียงแล้วต่อ Taxi ไปที่ดอนเมือง ค่าโดยสารประมาณ 160 กว่าบาท ไปถึงประมาณ 9 โมงกว่านิด ๆ วิธีการขึ้นเครื่องบินทีแรกนึกกว่าจะยากลำบาก จริง ๆแล้วง่ายมาก ลำดับขั้นตอนก็ง่าย ๆ คือ โดยปรกติการเดินทางโดยเครื่องบินมีสองแบบคือ "ภายในประเทศ"และ "ภายนอกประเทศ" ภายในประเทศคือการเดินทางข้ามจังหวัดภายในประเทศไทยเราเอง เช่นกันภายนอกประเทศคือเดินทางไปต่างประเทศ ซึ่งสังเกตที่ชื่อสนามบินว่า ถ้ามีคำว่า อินเตอร์เนชั่นแนล นั่นหมายความว่า เครื่องบินต่างประเทศสามารถมาจอดได้ โดยจะแบ่งเกตเป็นสองเกต หรือเรียกอีกชื่อว่า Terminal นั่งเอง โดยปรกติ
Terminal 1 จะเป็น ต่างปะเทศ Terminal 2 จะเป็นภายในประเทศ สิ่งที่ต้องมีก่อนขึ้นเครื่องแน่นอนคือตั๋วโดยสาร จะได้มาตอนที่เช็คอิน สามารถทำได้ ด้วยตนเองหรือที่เคาร์เตอร์ก็ได้ ถ้าทำด้วยตัวเองก็เข้าไปที่เว็บเช็คอิน แล้วก็พิมพ์ตั๋วเครื่องบินมาได้เลย
ทำไมต้องเช็คอิน ? โดยปรกติระบบจองตั๋วจะเปิดให้เช็คอินก่อน 24 ชั่วโมงเดินทาง อาจจะเป็นเพราะเลือกเอาคนที่จะบินจริง ๆ และเรื่องความปลอดภัย ตอนเช็คอินบางสายการบินอาจให้เลือกที่นั่ง เช่น ไทยไลออนแอร์ สามารถเลือกที่นั่งได้ แต่แนะนำให้เลือกให้ไวเพราะคนจะแย่งกัน
เมื่อมาถึงสนามบิน .. สังเกตุเห็นตารางการบินเยอะแยะมากมาย พากันมองหาเที่ยวบินไหนที่เป็นของเรา ซึ่งมันจะบอกว่าเราต้องไปรอที่ไหนนั่นเอง พอถึงก็พากันเดินเข้าไป ก่อนจะเข้าไปก็จะมีเจ้าหน้าทีสนามบินคอยตรวจว่าชื่อที่ตั๋วของเรากับ บัตรประชาชนหรือ พาสปอร์ต ตรงกันหรือไม่แล้วมีอีกขั้นตอนคือการตรวจเช็คสัมภาระว่าเอาของต้องห้ามขึ้นไปหรือเปล่า ตรวจเสร็ดเรียบร้อยเดินไปยังประตูที่ต้องรอ บางทีอาจมีรถมารับไปขึ้นเครื่อง โชคดีอาจได้เดินผ่านท่องวงช้าง นั่งรอไปสักพักสนามบินจะประกาศให้ขึ้นเครื่องพร้อม พนักงานต้อนรับก็จะตรวจชื่ออีกที่พร้อมฉีกตั๋วของเรา ตอนนี้ก็พร้อมขึ้นเครื่องบิน ..
-- ตกใจ --
จังหวะที่เครืองกำลังแทคตัวออกจากลานบิน ยกหัวขึ้นกี่องศาไม่รู้หูก็อื้ออึงเหมือนลิฟต์ที่กำลังขึ้นไปด้วยความไว แต่ชอบมาก ๆ ตอนที่มันกำลังวิ่งแล้วมองดูปีกมันสั่น ๆ เหมือนจะหลุดออก เหมือนกำลังท้าความตายอยู่ มองลงไปยังพื้นดินเหมืนกำลังดู google map เดะ กรุงเทพนี่ก็บ้านจัดสรรเยอะเหลือเกิน เยอะมาก ๆ แต่ภาพ ท่างด่วนยกระดับก็ดูสวยงามไปอีกแบบ คุ้มค่ากว่าขึ้นไปบนตึกใบหยกเสียอีก และตอนที่กำลังบินผ่านชั้นของเมฆสีขาว ๆ ก็งามอย่างบอกไม่ถูก
-- ชั้นบรรยากาศ --
พึ่งเห็นว่าชั้นบรรยากาศที่เครื่องบิน ๆ อยู่มันอยู่เหนือเมฆ จริง ๆ ยังกะในหนังสือที่เรียนมาแสดงว่าตำราไม่ได้โกหก ยังเห็นอีกชั้นหนึ่งที่มีเครื่องบินความเร็วสูง เหมือนจะสูงมากและบินด้วยความไวมาก ๆ ที่สูงนี่ก็จำไม่ได้ว่าเครื่องมันบินขึ้นไปถึงเท่าไหร่
-- เมฆสีดำ ---
อันนี้เป็นอะไรที่ค้างคาใจมาก เหมือนมีเมฆสีดำ ๆ ที่ลอยอยู่ในอากาศชั้นเดียวกับเครื่องบิน มีคำถามเต็มไปหมดว่ามันคืออะไร มาได้ไง มันเป็นก้อนดำสังเกตได้ชัดมาก ๆ ถ้าเป็นนิยายคงเป็นเมฆปีศาจ .
ขึ้นเรือไปเกาะครั้งแรก
การนั่งเรือนี่เป็นอะไรที่ชอบมาก ๆ เหมือนได้หลุดไปโลกอีกใบหนึ่ง น้ำทำเลใส ๆ คลื่นที่กะแทรกเข้าใส่ใต้ท้องเรือวิ่งออกไปด้วยความไว ไม่รู้ว่าเร็วแค่ไหน แต่ชอบน้ำที่กะเด็นเข้ามา นึกในใจถ้าได้ไปขึ้นเรือตกเบ็ดปลาหมึกด้วยคงจะดีกว่านี้ไม่น้อย
ดำนำ้ครั้งแรก
พอกะโดดลงไปเท่านั้นแหละน้ำเข้าจมูกทันที ทำไม่เป็นลองมั่ว ๆ อยู่สักพักก็ทำได้โดยไม่ให้น้ำเข้ามา เห็นปลาชัดแจ๋วยิ่งกว่าในสารคดี ปลาเยอะมาก ๆ น้ำทะเลที่ใส ๆ มองเห็นก้นทะเลเหมือนจะตื้นแต่ไม่ตื้นอย่างที่คิด ปลาก็ยังเยอะอยู่เหมือนปลาเลี้ยง แต่มีพวกที่เที่ยวทำลายระบบนิเวศน์โดยการให้อาหารปลานั่นไม่ดีเลย เพราะมันจะรอกินอย่างเดียว ช่วงนอกฤดูท่องเที่ยวมันจะอยู่อย่างไร ? ประทับใจมากตรงดำน้ำนี่แหละ ซึ่งไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิต
จีนไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด
ในทริปขึ้นเรือ นี่เราไม่ได้แต่คนไทยมีพี่จีนเดินทางร่วมไปด้วย ในใจที่แรกคิดว่าซวยล่ะ มีจอดหลายที่พี่จีนจะกลับทันคนเยอะจะหลงกันหรือเปล่าน่ะ แต่พอไปด้วยก็ประทับใจเขาขึ้นมาเลยช่วยจับมือดึงขึ้นเรือ ช่วยถ่ายรูป แถมบอกมุมถ่ายภาพที่จะออกมาสวยให้ด้วย เรื่องเวลาก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ไกดบอกว่าคนจีนว่า 40 นาที คนไทย 1 ชั่วโมงที่เราจะหยุดให้เที่ยว นั่นแสดงว่าไกดคงคิดว่าจีนต้องมาสายแน่ ๆเลยเร่ง แต่พี่จีนก็มาก่อนเวลาด้วยซ้ำ
ธรรมชาติที่หายไป
ข้าวโพดแพงมาก
ตอนเที่ยงหลังจากที่ไปดำน้ำมาก็พักรับประทานอาหารที่บนเกาะ ทีมงานบางคนก็ไปเล่นน้ำทะเลใส ๆ บอกเลยว่าใสมาก ๆ น่าจะสวยที่สุดในบรรดาหาดแถวนี้ พอดีรู้สึกหิวเลยชวนพี่กินข้าวโพด ด้วยความใจดีพี่ให้ตังค์ไปซื้อ ไปยืนมองดูสักพักยังไม่สั่งเห็นฝรั่งจ่าย 80 คนไทย 60 แพงจริง ๆ ฟักเดียวด้วยน่ะขายโดย กรมอุทยาน เอาขึ้นเข้ารัฐ(หรือเปล่าไม่แน่ใจ) ก็ดีเหมือนกัน แต่ที่แย่หน่อยคือรสชาตินี่ไม่ได้เลยน่ะ ..
ไม่ได้กินอาหารทะเล
ทะเลไม่แหวกอย่างที่คิด
เหมือนกับโดนหลอกยังไงไม่รู้คือในภาพที่โปรโมตสวยงามอย่างมาก แต่มาดูจริงๆ ก็สวยอยู่แต่ผิดเป้าไปเยอะ นึกว่าจะเห็นมันแหวกเป็นหาดสีขาวเป็นสันดอนทรายให้เดิน แค่ไม่ใช่อย่างที่คิด
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น